W dniach 2-4 czerwca odbyła się konferencja dla nauczycieli i nauczycielek ze szkół, które w roku szkolnym 2021/2022 angażowały się w działania programu “Szkoła ucząca się” – Klub lub Laboratorium szkół uczących się.
Niezwykłość tego wydarzenia polegała na tym, że uczestniczki i uczestnicy byli jednocześnie współgospodarzami i prowadzącymi poszczególne bloki warsztatowe i prezentacyjne. I choć każdy zespół nauczycielski przygotowywał samodzielnie swoją warsztatową propozycję, adekwatnie do tego, nad czym ich szkoły pracowały w roku szkolnym, to wszystko złożyło się na spójną, inspirującą całość.
Łącznikiem dostępnych warsztatów były:
- współpraca nauczycieli różnych przedmiotów;
partnerstwo w relacji z uczniami i rodzicami;
szukanie strategii na budowanie samodzielności i odpowiedzialności ucznia za swoje uczenie się;
poszukiwanie motywacji i sensu w codziennej nauczycielskiej pracy.
Jednocześnie każda wspólna praca dawała ogromne pole do autonomicznej refleksji – osobistej i szkolnej oraz adaptowania pomysłów na potrzeby i możliwości miejsca, w którym jesteśmy w swoim nauczycielskim rozwoju, z uwzględnieniem różnorodnych perspektyw wszystkich członków szkolnej społeczności – uczniów i uczennic, nauczycieli i nauczycielek, rodziców, dyrektora szkoły.
Warsztaty szkół z Laboratorium SUS dotyczyły tego:
Jak uczyć uczniów odróżniania faktów i opinii oraz tego, że to ważna umiejętność?
Jak postawić uczniów na nogi, wzmocnić zaangażowanie i pracę zespołową dzięki metodzie myślącej klasy?
Jak planować lekcje, by uczniowie mieli okazję doświadczyć samodzielnego dociekania?
W co i jak grać na lekcjach, by nauka przychodziła przy okazji zabawy?
Akademia rodziców – współpraca ze szkołą, która jest atrakcyjna dla rodziców i wychodzi naprzeciw ich potrzebom.
Uczestnicy mogli także wziąć udział w debacie oksfordzkiej i dowiedzieć się, jak ją organizować w szkole i jakie umiejętności pomaga kształtować.
Podczas tegorocznej konferencji wybrzmiały też – obok tematów wprost związanych z uczeniem się ucznia i jego sukcesem edukacyjnym – tematy wychowawcze.
Wątkiem, który wywołał dużo refleksji, ale też emocji był poruszony podczas warsztatów prowadzonych przez Emilię Kędziorek temat tego, po co i jak oceniamy zachowanie uczniów. Okazało się, że kryteria i zasady oceniania (różne w każdej szkole), często ustalane wspólnie z uczniami i dyrektorami nie spełniają swojej funkcji rozwojowej, tworzą ogromne pole do nieprzejrzystych decyzji i niezrozumiałych dla uczniów i rodziców rozwiązań i praktyk. Ale też czynią nauczycieli i wychowawców bezradnymi, nawet wtedy, gdy naprawdę skoncentrowani są na dobru każdego pojedynczego ucznia czy uczennicy.
Temat ten obecny był też w rozmowach kuluarowych od pierwszego dnia konferencji – zapewne sprzyjał temu końcoworoczny czas. Wierzymy, że refleksje te przełożą się na zmianę szkolnych praktyk a także, na wypracowanie rekomendacji dla zmian systemowych, które pomogą nadać większe znaczenie ocenie opisowej w szkole, w tym ocenie z zachowania.
Nauczyciele i nauczycielki wyjechali z głębokimi refleksjami, konkretnymi sprawdzonymi praktykami lub wypracowanymi w ciągu tych trzech dni własnymi rozwiązaniami. A także z nowo zawiązanymi relacjami. Dali temu wyraz w ankietach końcowych. Oto kilka cytatów:
