W marcu i kwietniu przyroda budzi się do życia, a dni są coraz dłuższe i słoneczne. To idealny czas na sadzenie nowych plonów – na małe, wielkie zmiany w szkołach, których efekty zobaczymy w kolejnych latach.
To już nasza tradycja w programie, że w pierwszym dniu wiosny dyrektorki i dyrektorzy rozpoczynają swoją przygodę z budzeniem swoich szkół po długiej zimie. W kwietniu w prace nad zmianą włączają się nauczycielki i nauczyciele, którzy będą przewodzić w tym rozwoju – Całościowym rozwoju szkoły.
Tej metafory żywiołu użyła Mirka, po przeprowadzeniu dwóch konferencji inaugurujących XXI edycję wiodącego działania w programie.
Dwadzieścia pięć szkół z całej Polski zgłosiło się, aby doskonalić swój warsztat pracy oraz stopniowo zmieniać relacje między nauczycielami, uczniami i dyrekcją. Będą do tego dążyć za pomocą wprowadzania oceniania kształtującego.
Taka zmiana kultury szkoły zwiększa zaangażowanie uczniów i uczennic oraz pozwala im pełniej wykorzystać swój potencjał.
Zjazdy odbyły się w urokliwym ośrodku w mazowieckim lesie. Wśród ćwierkających ptaków, kwitnących drzew, przy zapachu mokrej ściółki przyjemnie było się spotkać i nawiązać relacje.
Dyrektorskie marzenia o szkole
Dyrektorki i dyrektorzy szkół przygotowywali się do wprowadzenia zmiany związanej z wdrażaniem oceniania kształtującego, poznając podstawowe założenie tej metody. Mieli też okazję zweryfikować swoje marzenia o szkole i sprawdzić co już im się udało. Okazało się, że są na dobrej drodze.
Dobrze to wszystko brzmi, ale czy ja dam radę?
Miesiąc później do słonecznej Wilgi przybyły nauczycielki i nauczyciele, którzy będą pełnić rolę liderów w swoich szkołach, przeprowadzając przez ten proces swoje rady pedagogiczne. Wzięli udział w warsztatach poświęconych planowaniu lekcji z elementami oceniania kształtującego, poznali strukturę działania oraz rolę, jaką mają w nim pełnić. Ta ostatnia część budziła sporo obaw i wątpliwości.
– “Dobrze to wszystko brzmi, ale czy ja dam radę? Czy mogę być liderką, jak tyle jeszcze nie wiem o ocenianiu kształtującym, jak dopiero sama się tego uczę?” Zgłosiła wątpliwość jedna z nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej.
– “A czy to słowo liderka jest adekwatne? Może lepiej – asystentka, koordynatorka. Bo przecież ja nie jestem ekspertką w tym temacie – sama muszę się nauczyć udzielania informacji zwrotnej, tych kryteriów sukcesu – przećwiczyć to. A jak nauczyciele z mojej szkoły będą przychodzili do mnie z pytaniami, to czy będę umiała im pomóc? Tego się obawiam.” – dodała liderka z innej szkoły.
– “Jako liderki nie jesteście ekspertkami, jak trenerzy prowadzący w szkołach warsztaty o ocenianiu kształtującym. Nikt tego od Was nie może oczekiwać. Możecie towarzyszyć, przewodzić, ucząc się wspólnie z całą radą pedagogiczną.” – uspokoiła na spotkaniu trenerka Janina Stojak.
Te wątpliwości to naturalna część zmiany. Dlatego działanie trwa dwa lata na etapie podstawowym, a później kolejne dwa na etapie zaawansowanym. To nie jest doraźna interwencja – webinarium czy czterogodzinne szkolenie. Potrzeba czasu, aby oswoić wszystkich z nowym myśleniem o ocenianiu i uczeniu się – nauczycieli, uczniów i rodziców.
Zmiany w szkołach są realne
Warto się jednak zaangażować. Jak pokazała ewaluacja przeprowadzona przez Research Eye (Wnioski z ewaluacji zewnętrznej programu) po udziale w programie zaszły widoczne zmiany w szkołach dotyczące warsztatu pracy nauczyciela i relacji nauczyciel – uczeń.
Wieloletnie badania pokazują także, że jeśli nauczyciele i nauczycielki podzielają przekonanie, że dzięki wspólnym wysiłkom mogą wpływać na osiągnięcia uczniów, to wyniki ich podopiecznych w nauce będą znacznie wyższe. Dlatego ważne jest aby współpracować i szukać rozwiązań będąc na drodze tej zmiany razem i “wiać wspólnie w jednym kierunku”.